Κυκλοφόρησε μια λίστα που αποκαλείται «Ρουσφέτια Σαμαρά». Πρόκειται για μια λίστα που «διέρρευσε από το πολιτικό γραφείο του Αντώνη Σαμαρά στην Καλαμάτα, την περίοδο που ήταν Ευρωβουλευτής το 2005-2006″, και αναφέρεται σε πολίτες «είχαν άκρη» και μπόρεσαν να διοριστούν στο δημόσιο μέσω ρουσφετιών. Τα πιο πολλά υπογράφονται από τον Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου Καλαμάτας ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΚΟΥΤΡΗ.
Αυτό που βλέπεις από κάτω, είναι αυτό που βλέπει όποιος διαβάζει την είδηση.
Μέχρις εδώ όλα καλά, θα μου πεις. «Καλά έκαναν και τους ξεμπρόστιασαν τους αλήτες, αυτά πρέπει να τα ξέρει ο κόσμος».
Αμ δε, που είναι «όλα καλά». Διότι υπάρχουν link για να κατεβάσεις όλα τα έγγραφα, τα οποία είναι 35 τον αριθμό, και στα οποία δεν υπάρχουν οι μαύρες γραμμές. Αυτό που υπάρχει είναι ΟΝΟΜΑΤΑ, ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ και ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΠΟΛΙΤΩΝ.
Ξέρετε πως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Πρώτα «διαρρέει» ένα έγγραφο και κάποιο blog το ανεβάζει πρώτο. Όσοι blogger «ακολουθούν» αυτό το blog, ενημερώνονται άμεσα με email ότι ανέβηκε νέο άρθρο. Το βλέπουν, το ανεβάζουν. Ενημερώνονται όσοι ακολουθούν αυτούς που ακολουθούν, κοκ. Η είδηση έχει ανακυκλωθεί αστραπιαία με αποτέλεσμα σε μία ώρα να την έχουν ανεβάσει αναρίθμητα blog. Φυσικά, χωρίς να μπει κανείς στον κόπο να σκεφτεί τι ανεβάζει. «Να προλάβουμε τώρα που είναι νωρίς, να πάρουμε όσα κλικ μπορούμε».
1. Μη θεωρείς ότι ο πολιτικός είναι χαζός
Το αντίθετο μάλιστα. Οι περισσότεροι πολιτικοί είναι πολύ έξυπνοι. Δεν μπορείς να πείσεις πολλούς ή πάρα πολλούς ανθρώπους να σε πιστεύουν και να σε ψηφίζουν, αν είσαι χαζός. Δεν θέλει πολύ μυαλό να το καταλάβεις αυτό. Φυσικά και είναι έξυπνοι άνθρωποι. Το αν είναι καλοί ή καλοπροαίρετοι, είναι άλλη κουβέντα και δεν μας απασχολεί αυτή τη στιγμή.
Με δεδομένο αυτό, θεωρείς ότι αν κάποιος πολιτικός ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να διαρρεύσει ένα έγγραφο, είναι τόσο βλάκας που δεν μπορεί να το κρύψει; Είναι τόσο δύσκολο δηλαδή απλά να το κάψει ή να το βάλει σε μια θυρίδα σε περίπτωση που κάποτε το χρειαστεί; Τι νομίζεις ότι είναι τα «έγγραφα που διαρρέουν»; Χαρτιά που τους έπεσαν από την τσέπη την ώρα που πήγαιναν στη δουλειά; Δεν μπορεί να είμαστε τόσο αφελείς. Δεν θέλω να το πιστέψω.
2. Τα έγγραφα δεν διαρρέουν
Τα έγγραφα, δεν διαρρέουν. ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ. Με τη μορφή διαρροής βέβαια. «Πάρε αυτό, δώσ’ το στον γνωστό σου τον blogger. Να βγει προς τα έξω». Ο εντεταλμένος blogger που σέβεται το ψωμί που τρώει από το κόμμα, δεν θα γνωστοποιήσει την πηγή του, και θα ακολουθήσει η γνωστή διαδικασία αναδημοσίευσης που σου περιέγραψα.
3. Οι διαρροές εξυπηρετούν πάντα κάποιο σκοπό
Και πάλι, θέλει πολύ μυαλό να καταλάβεις ότι, αυτό που διαρρέει εξυπηρετεί ένα σκοπό; Δεν είναι πάντα προφανής ο σκοπός. Δεν είμαστε πολιτικοί να ξέρουμε ακριβώς πως σκέφτονται, ούτε κάνουμε όλη μέρα παρέα μαζί τους. Υποθέτουμε. Υποθέτουμε ό,τι νομίζει ο καθένας μας. Καμιά φορά πέφτουμε μέσα, άλλες όχι. Αλλά ξέρουμε σίγουρα ότι κάθε έγγραφο που διαρρέει κάτι εξυπηρετεί.
4. Ανταλλαγή απόψεων με κάποιο blog
Σε κάποιο blog από αυτά που είχαν ανεβάσει την εν λόγω λίστα, δεν άντεξα και σχολίασα. Το ρεζουμέ ήταν ότι «αυτό που ανέβασες είναι στεγνή ρουφιανιά. Ποιος δεν θα ζήταγε ρουσφέτι για να μπει στο δημόσιο και να ζήσει αυτός και η οικογένειά του, αν μπορούσε να το κάνει. Γιατί πρέπει τώρα να βάλουμε τους πολίτες να σκοτωθούν μεταξύ τους, ενώ στην ουσία τα έχουμε με τους πολιτικούς«. Η απάντηση ήταν ότι «μου στάλθηκε. όπως στάλθηκε σε εκατοντάδες blog», «μιλάμε για ανήθικους ανθρώπους, που διορίστικαν στη θέση άλλων γιατί είχαν δόντι», «κάτι τέτοιοι μας έφτασαν εδώ που είμαστε» κλπ. Αναμενόμενο.
5. Με το φτωχό μου το μυαλό, κάνω υποθέσεις
Δεν είμαι δημοσιογράφος. Δεν έχω υψηλά ιστάμενους φίλους που είναι «μέσα στα πράγματα» και μου δίνουν πληροφορίες. Είμαι ένας απλός άνθρωπος σαν εσάς, απλά σκέφτομαι και απλά εκφράζομαι. Και με το φτωχό μου το απλό μυαλό, θα κάνω τώρα κάποιες υποθέσεις.
– Υποθέτω, ότι το έγγραφο εξυπηρετεί έναν σκοπό: Να φαγωθούμε μεταξύ μας. Φανταστείτε τι θα γίνεται τώρα στα χωριά της Καλαμάτας αλλά και των γύρω περιοχών όπου ζουν αυτοί οι «διορισμένοι με ρουσφέτια». Όταν όλοι ξέρουν που μένουν, το τηλέφωνό τους κλπ. Φαντάζομαι πως θα είναι η ζωή τους από εδώ και πέρα που θα είναι δακτυλοδεικτούμενοι στο καφενείο. Ποιον εξυπηρετεί ο διχασμός των ανθρώπων ενός έθνους; Μα τους πολιτικούς φυσικά. Χέστηκαν ποιος θα βγει πρώτος και ποιος δεύτερος. Αυτά είναι για λαϊκή κατανάλωση στα κανάλια. Αρκεί ο Έλληνας να αισθάνεται ότι φταίει ο άλλος Έλληνας και όχι ο πολιτικός. Και να πιστέψει ότι φταίει ένας συγκεκριμένος πολιτικός, δεν τρέχει τίποτα. Αρκεί να βλέπει ότι εκτός από τους πολιτικούς, είναι βρώμικοι και όλοι οι πολίτες, οπότε δεν μπορεί να πιστέψει σε κανέναν. Οπότε αισθάνεται μόνος και αβοήθητος. Δεν ελπίζει σε τίποτα. Ας μην ψηφίσει καν, στ’ αρχίδια μας. Πάλι σε εμάς θα καταλήξει η αποχή του.
– Υποθέτω, ότι όσοι τους κατηγορήσουν, είναι αδιάφθοροι. Ποτέ δεν θα έβαζαν τα παιδιά τους στο δημόσιο, αν μπορούσαν. Όχι. Είναι τίμιοι άνθρωποι. Αν είχαν «μία άκρη» δεν θα την χρησιμοποιούσαν, για να μην κλέψουν τη θέση από ένα συνάνθρωπό τους.
– Υποθέτω, ότι ενώ θα έπρεπε να μας φταίνε οι πολιτικοί που έχουν δημιουργήσει και καθιερώσει το ρουσφέτι, μας φταίει ο Έλληνας που το χρησιμοποιεί, μη βρίσκοντας άλλη λύση να επιζήσει.
– Υποθέτω, ότι όλοι μπορούμε να είμαστε ρουφιάνοι, αφού είναι και οι υπόλοιποι. «Ε, αφού το έχουν ήδη δημοσιεύσει τόσα blog, το λογικό και το σωστό είναι να το ανεβάσω και εγώ. Δεν είναι ρουφιανιά αν ο κόσμος το ξέρει ήδη»
– Τέλος, υποθέτω ότι ο εν λόγω blogger που απάντησε στο σχόλιό μου, δεν θα ξέρει τι να απαντήσει όταν ο επόμενος αγανακτισμένος και απελπισμένος από την ανεργία και τη φτώχεια Έλληνας πολίτης, αντί να αυτοκτονήσει, συμβουλευτεί τη λίστα που τόσο ανεύθυνα ανέβασαν τα μισά blog της χώρας, βρει μια διεύθυνση, και πάει και πυροβολήσει στο κεφάλι αυτόν «που του έκλεψε τη θέση».
Σας δίνω μια συμβουλή «συνάδελφοι bloggers». Την επόμενη φορά που θα κάνετε copy-paste όποιο άρθρο σας φαίνεται ενδιαφέρον από κάποιο άλλο blog, αφιερώστε 2 λεπτά να σκεφτείτε τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό που κάνετε, και σε τι στοχεύει η «διαρροή».
Τουλάχιστον όσοι από εσάς έχετε ακόμα τσίπα, και δεν κάνετε εντεταλμένη υπηρεσία «για το καλό της χώρας».